ရင့္က်က္ေသာအသက္တာ

                                                      ကားတိုင္မွ သရဖူ သို ့

ကယ္တင္ျခင္းဆိုသည္မွာဘုရားသခင္သည္လူသားမ်ားအတြက္အႀကံေတာ္၏အစသာရွိေသးသည္။ကယ္တင္ျခင္းသို ့

ေရာက္ၿပီးမွ၊ဝိညာဥ္ေတာ္ ႀကီးထြားရွင္သန္မႈလမ္းစဥ္ အဆင့္ဆင့္ အတိုင္း ကားတိုင္မွ သရဖူသို ့တိုင္ေအာင္၊ဆက္လက္ခ်ီတက္ရန္ ယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္၊ ရည္မွန္းခ်က္ရွိေတာ္မူ၏။အဆင့္တိုင္းတြင္ ယံုၾကည္သူသည္စံုစမ္းျခင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ့

ႀကံဳရမည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ၎ျပသနာ အသီးသီးတို ့ကို ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္သာ ေက်ာ္လႊာႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။(ေရာမ ၁ း ၁၇)မွာ ယံုၾကည္သူသည္ ယံုၾကည္ျခင္းမွ ယံုၾကည္ျခင္းသို ့(  from faith to faith)ရွင္သန္ႀကီးထြားရမည္ဟု ေပါလုက သြန္သင္ထားသည္။ ယံုၾကည္ျခင္း ဟူေသာ ေဟၿဗဲစကားလံုးငါးလံုးက ဓမၼသစ္လာ ရွင္သန္ႀကီးထြားျခင္းအဆင့္ငါးဆင့္ကို သရုပ္ေဖၚလ်က္ရွိ၏။

၁။ ကေလးသူငယ္အဆင့္ (၁ေပ ၂ း ၂) ယံုၾကည္သူအားလံုးဘုရားသခင္၏ မိသားစုဝင္အျဖစ္ ကေလးသူငယ္အဆင့္ျဖင့္ဝင္ေရာက္လာၾကၿပီး သခင္ခရစ္ေတာ္၌ ယံုၾကည္ျခင္းကို အေလ့အက်င့္လုပ္ရင္း ရွင္သန္ႀကီးထြားလာၾကရသည္။ အေမွာင္ခန္းျဖစ္ေသာ (မိခင္ဝမ္ထဲ)မွ အလင္းေရာင္ရွိရာ (ဤေလာကသို ့) ခက္ခဲစြာ တြန္းပို ့ေမြးဖြားျခင္းခံၾကရသည္။ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ အဓိကလုိအပ္ေသာ အရာသည္ အစာအဟာရပင္ျဖစ္သည္။ အလားတူ ဝိညာဥ္ကေလးအတြက္ အဓိက

လိုအပ္ခ်က္သည္ ႀကီးထြားရွင္သန္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ႏွစ္သား ကေလးငယ္သည္ စားျခင္း၊ငိုျခင္း၊အိပ္ျခင္းႏွင့္ လက္ေဆာ့ျခင္းမွ အပ၊ အျခားလုပ္ႏုိင္ေသာ အရာမရွိေသးေခ်။ မိမိဝတ္ဖို ့စားဖို ့မျပင္ဆင္တတ္ျခင္းေၾကာင့္ မိဘမ်ားစိတ္ဓါတ္က်ေလ့မရွိ။အလားတူ ဝိညာဥ္ေရးရာ ကေလးမ်ားသည္လည္း မိမိအတြက္မိမိ ဘာမွ် လုပ္ႏုိင္ျခင္းမရွိၾကေသးသျဖင့္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ခြန္အားေပးျခင္ ႏွင့္ လမ္းညြန္ျခင္းလိုအပ္ၾကေပသည္။ဝိညာဥ္ေရးရာ၌ ကေလးဆန္ျခင္းသည္ (ကမၻာ၁၅ း ၆

လာ amen ေခၚ မွီခိုအားထားေသာ ယံုၾကည္ျခင္း ကသရုပ္ေဖၚလ်က္ရွိ၏။

၂။ မီးေကာင္ေပါက္စအရြယ္အဆင့္။ (၁ေယာ ၂ း ၁၃-၁၄) မီးေကာင္ေပါက္စအရြယ္အဆင့္ရွိေသာ ယံုၾကည္သူမ်ားကို ရွင္ေပါလုက ငယ္ရြယ္ေသာ ခြန္အားရွိေသာ စိတ္အားထက္သန္ေသာသူမ်ားဟု ေဖၚညြန္းထားသည္။ဤအဆင့္ရွိယံုၾကည္သူမ်ားသည္ သမၼာတရားဆုိင္ရာယုံၾကည္ျခင္းဆိုင္ရာမူအခ်ဳိ ့ကို ေတာ္တန္ရုံနားလည္သေဘာေပါက္ၾကၿပီျဖစ္သည့္အျပင္၊ အ

သက္တာမွာလည္း လက္ေတြ ့အေကာင္အထည္ စတင္ေဖၚထုတ္လ်က္ရွိေနပါၿပီ။ သို ့ေသာ္အျခား(မယံုၾကည္သူ) မီးေကာင္ေပါက္စအရြယ္မ်ားကဲ့သို ့စိတ္ေမာက္မာလ်က္ အုပ္စိုးေသာသူမ်ား (မိဘမ်ားအပါအဝင္) အားေတာ္လွန္ပုန္ကန္လိုေသာ စိတ္ရွိတတ္ၾကသည္။ ၎ျပင္ မိမိသေဘာျဖင့္ မိမိလႈပ္ရွားလိုေသာ စိတ္ဆႏၵထက္သန္ေသာအခါလည္းရွိ၍ ျပသနာ

ႀကဳံတတ္ၾကသည္။ ၎တို ့၌ ရွိေသာ အသိပညာ( အနည္းငယ္) ကိုအလိမၼာထင္တတ္ၾကေသာအခါလည္းရွိ၏။သို ့ေသာ္

အေတြ ့အႀကံဳကိုမူမရွိၾကေသးေခ်။ သူတစ္ပါး၏အသက္တာမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ ့အေကာင္အထည္ေဖၚလိုေသာဆႏၵျပင္းျပၾကသည္။ မီးေကာင္ေပါက္စအရြယ္ဆိုသည္မွာ ျပႆနာေပါမ်ားသည့္အစြမ္းျဖစ္ပါေသာ္လည္း အလုပ္တြင္ စိတ္

မပါျခင္းကို မူ မရွိလွၾကေပ။၎တို ့၏ ခြန္အားကို ပံုမွန္အသံုးျပဳေစႏုိင္ေရးအတြက္ ဇြဲရွိရွိသင္ၾကားပို ့ခ်ရန္ လိုအပ္သည္။မီးေကာင္ေပါက္အရြယ္အဆင့္ကို ျဖတ္သန္းမသြားဘဲ မည္သူမွ် ရင့္က်က္ေသာ အသက္တာမရၾကေခ်။ ဝိညာဥ္ေရးရာမွာ မီးေကာင္ေပါက္စအရြယ္အဆင့္ကို (ဆာလံ ၃၇ း ၃ )မွာ batach ေခၚလံုးပန္းေသာ ယံုၾကည္ျခင္း ကသရုပ္ေဖၚလ်က္ရွိ၏။

၃။ရင့္က်က္ေသာအသက္တာ။ (ေဟၿဗဲ ၅ း ၁၄ ၊ ၆ း ၁) ရင့္က်က္ေသာ ယံုၾကည္သူသည္ အဆင့္ျမင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မူဝါ

ဒဆိုင္ရာ စားဖြယ္ဟင္းလ်ာမ်ားကို ျပင္ဆင္တတ္ေနပါၿပီ။ ဤအဆင့္ေရာက္ ယံုၾကည္သူမ်ားသည္ မိမိခရစ္ယာန္အသက္တာအတြက္ သမၼာက်မ္းစာကို ေတာ္တန္ရုံအသံုးခ်တတ္ေနပါၿပီ။ ျပႆနာႀကံဳေသာအခါ၌လည္း ေျဖရွင္းတတ္ေနပါၿပီ။တစ္

ပါးသူ၏ျပႆနာကို ေျဖရွင္းေပးပါရန္၊ အသင့္မရွိသည္တိုင္ေအာင္ မိမိျပႆနာကို မိမိေျဖရွင္းတတ္ေနပါၿပီ။ မိမိအသက္တာမွာ ဘုရားသခင္သည္ အႀကံေတာ္တစ္ခုရွိေၾကာင္း ထိုသူသည္ သေဘာေပါက္လ်က္ ထိုအႀကံေတာ္ေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ဝင္ေရာက္လံုးပန္းတတ္ေနပါၿပီ။ မိမိကိုယ္မိမိ သင္ၾကားပို ့ခ်ျခင္း၊ စည္းကမ္းလိုက္နာျခင္း၊ ေလ့က်င့္ခန္းျပဳလုပ္ျခင္းႏွင့္ ဝိညာဥ္ေရးရာၾကြက္သားမ်ားထြားႀကိဳင္ေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား လုပ္တတ္ေနပါၿပီ။ ဝိညာဥ္ေရးရာရင့္က်က္မႈကို(ဆာလံ၅၇ း ၁ )လာ chasah ေခၚ စိတ္ခ်မႈရွိေသာယံုၾကည္ျခင္း ကသရုပ္ေဖၚလ်က္ရွိ၏။

၄။ယံုၾကည္ျခင္းသူရဲေကာင္း။ (ေဟရွာ ၅၃ း ၁၂ ။ ေဟၿဗဲ ၁၁း) ရင့္က်က္ေသာအသက္တာကုိေက်ာ္လြန္လ်က္ ေအာင္ျမင္စြာ ဝိညာဥ္ေရးရာ) စစ္တုိက္ကြ်မ္းက်င္သည့္ ေယာက်ၤားမိန္းမမ်ာကို ယံုၾကည္ျခင္းသူရဲေကာင္းမ်ားဟုေခၚသည္။ မိမိအသက္တာအတြက္ လိုအပ္ေသာတာဝန္ဝတၱရားမ်ားသာမကဘဲ၊ အျခားေသာသူမ်ားအတြက္ လည္းအသက္ရွင္

တတ္ၾကၿပီ။ မိမိေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာလဲေနေသာေသြးေသာက္မိတ္ေဆြမ်ားကုိလည္း ထူမၿပီး ၎တို ့၏ အနာမ်ားကိုကုသကာ၊ ခြန္အားေပးရင္း လိုအပ္ေသာအရာမ်ားကို ပံ့ပိုးႏုိင္ၾကၿပီ။ ယံုၾကည္ျခင္းသူရဲေကာင္းမ်ားသည္ပင္လွ်င္ မွားတတ္ၾကသည္။ ဆံုးရႈံးတတ္ၾကသည္။ သို ့ေသာ္ခ်က္ခ်င္းျပန္ထၿပီး စစ္ေျမျပင္သို ့ခ်က္ခ်င္းအေရာက္သြားတတ္ၾက၏

ယံုၾကည္ျခင္းသူရဲေကာင္းတို ့၏ အသက္တာသည္(ေယာဘ ၁၃ း ၁၃ လာ) yachat ေခၚ အနာေရာဂါၿငိမ္းေစႏုိင္ေသာယံုၾကည္ျခင္း ကသရုပ္ေဖာ္လ်က္ရွိ၏။

၅။ဘုရားသခင္၏မိတ္ေဆြ။ (ယာကုပ္ ၂ း ၂၅) လူ ့အသက္တာမွာ အျမင့္ဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈသည္ ဘုရားသခင္၏မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္းပင္ျဖစ္ေပသည္။ယံုၾကည္သူအသီးသီး၌ ဤအဆင့္ကို ေရာက္ရွိႏုိင္သည့္အလားအလာေကာင္းရွိၾကပါေသာ္လည္း ခရစ္ယာန္အနည္းငယ္ကသာ ဤအဆင့္ကို ေရာက္ႏုိင္၏။ဇြဲနပဲရွိရန္ႏွင့္ စြဲၿမဲစြာ ဆုပ္ကိုင္ရန္လိုအပ္သည္။

မည္မွ်ပင္ခက္ခဲေစကာမူ လက္ေျမွာက္အရႈံးေပးျခင္းမရွိေသာသူမ်ားသာ ဤအဆင့္သို ့ေရာက္ၾက၏။ဘုရားသခင္၏မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္းသည္ (ေဟရွာ ၄၀ း ၃၁)လာ qawah ေခၚ စြဲၿမဲေသာယံုၾကည္ျခင္းက သရုပ္ေဖာ္လ်က္ရွိ၏။

              မႈေတာ္ျမတ္၌ ......... အတား(မိုးကုတ္လီဆူေလး)

ဆံုးမျခင္း

                                                 ဆံုးမျခင္း

ဘုရားသခင္သည္ သားသမီးမ်ားကို ဆံုးမေတာ္မူေလ့ရွိ၏။ သို ့ေသာ္ကိုယ္ေတာ္၏ ဆံုးမျခင္းသည္ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းမ

ဟုတ္ပါ။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ ့၏ အျပစ္အားလံုးအတြက္ အျပစ္ဒဏ္သည္ ကားတိုင္ေပၚမွာ ခရစ္ေတာ္က ယူတင္ကာခံစားခဲ့ၿပီးျဖစ္

သည္။ မ်ဥ္းေၾကာင္း၏ အျပင္ဘက္သို ့ေရာက္မိၾကေသာအခါ အတြင္းဘက္သို ့ျပန္ေရာက္ရေလေအာင္ ဘုရားသခင္သည္

ကြ်ႏု္ပ္တို ့ကို ဆံုမေတာ္မူေလ့ရွိ၏။

ဘုရားသခင္သည္ အျပစ္ကိုမုန္းသည္။ အျပစ္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို ့၏အသက္တာမွာ ပ်က္စီးမႈ မည္မွ်ျပဳလုပ္ႏုိင္ေၾကာင္းလည္း

ေကာင္းစြာသိေတာ္မူ၏။ ၎အျပစ္၏ တန္ခိုးေအာက္မွ ကြ်ႏု္ပ္တို ့ကို ကယ္ႏႈတ္လိုေသာ ဆႏၵရွိေတာ္မူ၏။(ေဟ ၁၂ း ၁-၄)

ထို ့ေၾကာင့္အျပစ္က်ဴးလြန္ေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို ့ကို အဆင့္သံုးဆင့္အားျဖင့္ ဆံုးမေတာ္မူေလ့ရွိ၏။

၁။ သတိေပးျခင္းအားျဖင့္ ဆံုးမျခင္း

သတိေပးျခင္းအားျဖင့္ ဆံုးမျခင္းခံရေသာသူသည္ စိတ္ထဲ၌ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းမခံစားရေတာ့ေပ။ ပတ္ဝန္းက်င္၌ ျဖစ္ပ်က္သ

မွ်ေသာ အရာမ်ားလည္း အမွားအယြင္းမ်ားပမာ ခံစားရသည္။ကြ်ႏု္ပ္တို ့ေတြ ့ႀကံဳခံစားေနရေသာ အရာသည္ သတိေပးဆံုး

မျခင္းလား၊ စံုစမ္းျခင္းလားဟူေသာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ကိုမူ ရွင္းလင္းစြာသိထားသင့္ေပသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ စစ္ေၾကာျခင္း

အားျဖင့္သာ အသက္တာမွာ ထားေသာ အျပစ္ရွိမရွိ သိႏုိင္သည္။ ( ၁ေကာ ၁၁း ၃၁ ) ရွိခဲ့လွ်င္လည္း ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း

ျပဳလုပ္ပါက ဘုရားသခင္၌ သတိေပးဆံုးမျခင္းသည္ အက်ဳိးရွိေသာဆံုးမျခင္းျဖစ္ေစပါလိမ့္မည္။(ေဟၿဗဲ ၁၂ း ၁၁) သတိေပ

းျခင္းအားျဖင့္ ဆံုးမျခင္းသည္ လြယ္ကူေသာအရာမဟုတ္ပါ။ ခက္ခဲေနေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို ့ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမျခင္းခံခဲ့ရ

ေသာအခ်ိန္တြင္ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့မရွိမိဖို ့ရန္ ေဟၿဗဲ ဆံုးမၾသဝါဒစာေရးသားသူက မွာထားပါသည္။(ေဟၿဗဲ ၁၂ း ၅)

ျပစ္တင္ဆံုးမျခင္းဟူ၍ အဓိပၸါယ္ရေသာ Reproof သည္ elegcho မွလာ၍ ျပစ္တင္ေမာင္းမဲျခင္း၊ ဝါးၿပီးမွေထြးပစ္ျခင္း ဆုိ

ျမည္ႀကိမ္းေမာင္းျခင္း ဟူ၍ လည္း အဓိပၸါယ္ရသည္။ မိဘသည္ သားသမီးမ်ားကို ႏႈတ္လွ်ာပါးစပ္အားျဖင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္း

ကမ္းမ်ားေရးဆြဲေပးထားၿပီး နာခံလိုက္ေလွ်ာက္ျခင္းမရွိၾကေသာအခါ ႏႈတ္လွ်ာပါးစပ္အားျဖင့္ပင္လွ်င္ ဆိုဆံုးမလွ်က္ စည္း

မ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ နာခံမႈမရွိေသာကေလးကို ဖခင္သည္ အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာမွာ

တြန္းၿပီး အဘယ့္ေၾကာင့္ထိုကဲ့သို ့လုပ္ခဲ့ရပါသနည္း။ ေနာက္ေနာင္လုပ္ရဦးမည္ေလာဟု ခက္ထန္ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆိုဆံုးမ

သည္မွာ ကေလး၏ အသားမနာေစလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အလားတူစြာဘုရားသခင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို ့ကို ေထာင့္တစ္

ေနရာမွာ ပို ့ၿပီး ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ တန္ခိုးအားျဖင့္ ဆံုးမေတာ္မူေလ့ရွိ၏။

၂။ျပင္းထန္စြာဆံုးမျခင္း

ဘုရားသခင္၏ သတိေပးဆံုးမျခငး္ကို နာခံတုန္ ့ျပန္ျခင္းမရွိပါက၊ ပိုမိုျပင္းထန္စြာ ဆံုးမေတာ္မူလိမ့္မည္။ ၎သည္ (ေဟ

ၿဗဲ ၁၂ း ၆ )မွာ ေဖာ္ျပထားေသာ ျပင္းထန္သည့္ဆံုးမျခင္းပင္ျဖစ္သည္။(၎က်မ္းပိုဒ္မွာ အသံုးျပဳထားေသာ) mastigoo

ဟူေသာ စကားလံုးသည္ ႀကိမ္ဒဏ္ေပးျခင္း၊ ရိုက္ပုတ္ျခင္း၊ အေရခြံႏြာျခင္း၊ စသည့္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ရသည္။ ႀကိမ္ဒဏ္ေပးကာ

ရိုက္ပုတ္ျခင္းသည္ အလြန္နာက်င္မႈရွိသည္။ ဤအဆင့္တြင့္ က်န္းမာေရးထိခိုက္ပ်က္စီးျခင္း ပစၥည္ဥစၥာစီးပြားက်ဆင္းဆံုးရႈံး

ျခင္း ခ်စ္ေသာသူမ်ား ေသဆံုးသြားျခင္းစသည့္တို ့အထိ ပါဝင္ႏုိင္သည္။ အျပစ္ကို ဝန္ခ်ေတာင္းပန္လ်က္ မိမိကို္ယ္မိမိ စီရင္

ျပဳျပင္ျခင္းမရွိပါက ႏွစ္အေတာ္ၾကာဤအတိုင္းဆက္လက္ခံစားႏိုင္သည္။ ၎ျပင္ သိမွတ္ဖို ့ရန္ အဓိကက်ေသာ အျခားအ

ခ်က္တစ္ခုသည္ ျပင္းထန္စြာ ဆံုးမျခင္းသည္ပင္လ်င္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ အေျခခံလ်က္ ရွိသည္ဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။
(ဗ်ာဒိတ္ ၃ း ၁၉) ဘုရားသခင္သည္ ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို ရည္ရြယ္ေတာ္မူေလ့မရွိ။မိမိႏွင့္မိတ္သဟာယျပန္လည္ဖြဲ ့ႏုိင္ရန္ႏွင့္

ေကာင္းႀကီးခံစားရာေနရာသို ့ျပန္လည္ေရာက္ရွိေစရန္ရည္ရြယ္ၿပီး ဆံုးမေတာ္မူျခင္းသာျဖစ္သည္။

၃။ ေသျခင္းျဖင့္ဆံုးမျခင္း

ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမေတာ္မူျခင္းကို နာခံမႈလံုးဝမရွိဘဲ ေနရာေဟာင္းမွျပန္လည္ထြက္ခြာလာျခင္းမရွိပါက ၎အျပစ္ထဲမွ

ေသဆံုးျခင္းသို ့ဘုရားသခင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို ့ကို အိမ္ေတာ္အေရာက္ေခၚတတ္ေပသည္။ (၁ေယာ ၅ း ၁၆)အဆင့္အျမင့္ဆံု

းေသာ ဆံုးမျခင္းသည္ အေျပးၿပိဳင္ပြဲ မၿပီးဆံုးမွီ ကြ်ႏု္ပ္တို ့ကို ဤကမၻာမွ ႏႈတ္ယူျခင္းပင္ျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ သား

သမီးမ်ားအေနျဖင့္ဘုရားသခင္၏ ဆံုးမၾသဝါဒစကားရွိသမွ်ကို နာခံရမည္။ ဘုရားသခင္သည္ ကြ်န္ေတာ္တို ့အား ႀကီးမား

ေသာ အရာတစ္ခုခုကို လုပ္လုိသည္တိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ကို ခ်စ္ေတာ္မူ၏။( ေဟၿဗဲ ၁၂ း ၁-၁၃)

                    မႈေတာ္ျမတ္၌ ....... အတား (မိုးကုတ္လီဆူေလး)

He paid for us

Christ Has Paid Our Penalty

     We have all sinned, and the penalty had to be paid in order for God to be just.  Christ has paid that penalty.  Romans 5:6-10 says, "For when we were still without strength, in due time Christ died for the ungodly.  For scarcely for a righteous man will one die; yet perhaps for a good man someone would even dare to die.  But God demonstrates His love toward us, in that, while we were still sinners, Christ died for us.  Much more then, having now been justified by His blood, we shall be saved from wrath through Him.  For if when we were enemies we were reconciled to God through the death of His Son, much more, having been reconciled, we shall be saved by His life".  It is such wonderful love for God and Christ to have paid our penalty.

     Also, we read in I Peter 3:18, "For Christ also suffered once for sins, the just for the unjust, that he might bring us to God."  Yes, Christ is the just, who had to die for us the unjust, so that it would be possible for us to be brought back to God.  He was the righteous dying for us the wicked.  "For He made Him who knew no sin to be sin for us, that we might become the righteousness of God in Him" (2 Corinthians 5:21).  He was the innocent taking the punishment for us the guilty.  He accomplished for us what we could never accomplish for ourselves.  He paid the debt for us that we could not pay.  If man had not been guilty of sin, there would have been no need for Christ to have died on the cross.  All accountable people are guilty of sin.  But with Christ dying on the cross, God has a way to forgive man and still preserve His own justice and righteousness.  Because of the death and suffering of Christ for us, God can now be just in saving us.  If our goodness could save us then it would not have been necessary for Christ to come into this world and die for our sins.

     The only way that man can be saved is through Christ.  There is no other way.  John 14:6 says, "Jesus said to him, I am the way, the truth, and the life: No one comes to the Father except through Me."  The only way we can get to God is through Christ.  We also read in Acts 4:12, "Nor is there salvation in any other, for there is no other name under heaven given among men by which we must be saved."  We cannot be saved by relying on Mohammed, Buddha, Judaism, Hindu gods, denominationalism, or any other false religion.  Neither can we devise our own system of "Christianity" as is being done today and expect it to save us.  Only Jesus Christ can specify the conditions for our salvation, because He paid our price and is our only Saviour.      

     Christ went through much suffering for our sins.  It is beyond our imagination what He endured.  Christ came to this earth for the purpose of dying for our sins.  There are many Old Testament prophesies that foretell the inevitable death of Christ.  For example 700 years before it happened we read in Isaiah 53:5-6, "But He was wounded for our transgressions, He was bruised for our iniquities; the chastisement for our peace was upon Him, and by His stripes we are healed....and the Lord laid on Him the iniquity of us all."  Christ’s death was no accident, because this was in God’s eternal plan to redeem man.

     Christ in his omniscience, fully knew what was soon going to happen.  In Matthew 20:17-19 we read, "Now Jesus, going up to Jerusalem, took the twelve disciples aside on the road and said to them, Behold we go up to Jerusalem, and the Son of Man will be betrayed to the chief priests and to the scribes; and they will condemn Him to death, and deliver Him to the Gentiles to mock and to scourge and to crucify.  And the third day He will rise again".  Christ went there willingly to die for us.

     Christ was both divine and human.  The human part of Christ dreaded his death on the cross as much as we would if we were on death row.  He fully knew what was going to happen.  When Christ was in the garden of Gethsemane with His apostles the night before His crucifixion, we read in Luke 22:41-44, "And He was withdrawn from them about a stone’s throw, and knelt down, and prayed, saying, Father, if it is your will, take this cup away from Me; nevertheless not My will, but Yours, be done.  Then an angel appeared to Him from heaven, strengthening Him.  And being in agony He prayed more earnestly.  Then His sweat became like great drops of blood falling down to the ground".  Yes, Christ was dreading the horrible death that He was about to endure for you and for me.

     Also, we read in I Peter 2:24, "Who Himself bore our sins in His own body on the tree, that we, having died to sins, might live for righteousness: by whose stripes you were healed."  Jesus has personally paid the price for our sins, so that we can be made righteous before God.  When a person is made righteous, by obeying God’s plan to save man, God will then save him.

     The human side of Christ knows how we feel.  He had the same feelings, the same sorrows, the same fears, and He experienced pain just like we do.  He fully knows what it is to live a human life.  On the Day of Judgment, no one will be able to point a finger at Christ and say, "You just don't know what it is to live as a human."  Yes He does.  The dread, the fear, the sorrow, the mocking, the humiliation, the spitting, the pain of scourging, and the crucifixion were all dreaded by our Lord.  It hurt Him as much as it would us.  Jesus did not deserve such treatment, but He endured it for our sakes, taking our punishment, in order that God could be just in saving us.  He was the innocent dying for us, the guilty.

     Crucifixion on a cross is the cruelest form of torture that has ever been devised by man.  There is nothing worse.  Our Lord hung there in pain and agony for six long hours in a slow death, enduring punishment, so that God could be just in saving us.  What wonderful love beyond description that God and Christ have for us.  Do we have the same love for Them which is shown by our obedience to Their word?

                 In Jesus name.......... ahtar ( mogok lisulay.)

The Salvation

Our Eternal Salvation

     Are you really sure of your eternal salvation?  This is a very important question, and one that will have lasting eternal consequences.  If you were to die today, do you know for certain that you would go to heaven?  This is a question about which we cannot afford to be wrong, because eternity is very permanent.  One day each of us will know the true answer to this question, "For we shall all stand before the judgment seat of Christ", Romans 14:10.  Every one of us have two appointments that have already been made for us and that we will definitely keep, whether we want to or not.  They are, "And as it is appointed for men to die once, but after this the judgment", Hebrews 9:27.  These two appointments, death and the judgment, cannot be cancelled.

     The tragedy of what happened in New York City and the Pentagon in Washington, D.C. on September 11, 2001 shows the uncertainty and brevity of life.  God tells us in James 4:14, "Whereas you do not know what will happen tomorrow.  For what is your life?  It is even as a vapor that appears for a little time and then vanishes away."

     We must not make an error concerning our salvation in following what "seems right" to us, or that we "feel in our heart that we are saved".  The Bible says in Proverbs 14:12, "There is a way that seems right to a man, but its end is the way of death".  Our feelings are not a safe guide, but only the Bible is.

     What prior assumptions have we already made about our salvation?  Many of these assumptions, that people make, contradict what God says in his word to us.  All we have to do is to look around at all of the many differing doctrines that are being taught, and then compare them to what God says in the Bible, and we can see a great difference.  Our Lord says in Mark 7:7, "And in vain they worship Me, teaching as doctrines the commandments of men".  Our worship is vain if it comes from the doctrines of men and not from God.  Can we say that all these many differing doctrines have come from God?  I think not.  I Corinthians 14:33 says that, "God is not the author of confusion."  Or are they from men?  Where else could they have come from, if they did not come from God?  This becomes a very serious question.  Our worship becomes vain and useless, if our doctrines come from men when they meet in their conventions and conferences to decide what they are to believe and do.

     As the apostle Peter told the Jewish council in Acts 5:29, "We ought to obey God rather than men".  Do not believe anything that I tell you, because we are not going to be judged by what I say.  Do not believe anything any other person tells you, because we are not going to be judged by what some other person says.  In fact, we are not going to be judged by what we personally believe.  On the Day of Judgment we are going to be judged only by what the Lord says in the Bible.  That is going to be the only standard for judgment, for our Lord says in John 12:48, "The word that I have spoken will judge him in the last day".  So, if I or any other person cannot point to it in the Word of God, then please do not believe it, because there is too much at stake – your soul!

     Our soul is worth more than the whole world and everything in it.  Jesus says in Matthew 16:26, "For what profit is it to a man if he gains the whole world, and loses his own soul?  Or what will a man give in exchange for his soul?"  Our soul is the part of us that is going to continue to live on forever throughout all eternity.  We cannot afford to lose our soul and be eternally punished.

ဧဒင္ေခတ္၏

                                                     ဧဒင္ေခတ္၏ ထူးျခားခ်က္

ဧဒင္ေခတ္သည္ အျပစ္မရွိေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားရွင္ႏွင့္သြားလာလုိ ့ရသည္။ ဤေခတ္မ်ဳိးသည္ ကမၻာသစ္၌ ဘုရားသခင္၏

တဲေတာ္သည္ လူတို ့အၾကား၌ တည္ရွိ၍ ဘုရားကိုယ္ေတာ္တုိင္ပါရွိေသာ အခါ၊ ျပန္လည္ေတြ ့ရမည္ျဖစ္သည္။( ဗ်ာ ၂၁ း၃

ဧဒင္ေခတ္၌ ဘုရားသခင္သည္ လူအာဒံႏွင့္ေပါင္းေဖာ္ခဲ့သည္။ထိုကဲ့သို ့ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ ကမၻာေပၚမွ အျပစ္က်ိန္ျခင္းကို

ဖယ္ရွားၿပီးမွသာ ျဖစ္ႏိုင္မည္။ လူသည္အျပစ္စီရင္ျခင္းခံရၿပီးသူျဖစ္သည္။(ေယာ၃ း ၁၈) ထို ့ေၾကာင္းဘုရားသခင္သည္လူ

ကို အျပစ္သားပ်က္စီးသြားေသာအရာ ေပ်ာက္သြားေသာသူအျဖစ္ဆက္ဆံဖို ့လိုသည္။ပ်က္စီးသြားေသာအျပစ္သားျဖစ္ရုံမ

ကပ်က္စီးေသာ ဖန္ဆင္းအပ္ေသာ အရာျဖစ္သည္။လူ၌ေကာင္းေသာအရာတစ္ခုမွမရွိ။ဘုရား၏ရန္သူျဖစ္သည္။ ဘုရားသ

ခင္သည္ အာဒံႏွင့္ ဧဝအသက္ပင္ကို ျပန္စားမည္ စိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ဧဒင္ဥယ်ာဥ္မွ ႏွင္ထုတ္ခဲ့သည္။ဧဒင္ေခတ္သည္အဆုိ

းျဖင့္ အဆံုးသတ္သည္။လူသည္အျပစ္စီရင္ျခင္းခံရ၍တကမၻာလံုးက်ိန္ျခင္းခံရသည္။အျပစ္ကင္း၍ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းျခင္

းသည္အျပစ္လုပ္ဖို ့ရန္ အကာအကြယ္ေပးႏိုင္သည္ဟု ဆုိၾကေသာ္လည္း ဧဒင္ေခတ္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ထိုအဆိုမမွန္

ေၾကာင္းေတြ ့ရသည္။ဧဒင္ေခတ္(အျပစ္ကင္းျခင္းေခတ္) သည္ မည္မွ်ၾကာသည္ကို ကြ်ႏု္ပ္တို ့မသိခဲ့ရပါ။

     

                            မႈေတာ္ျမတ္၌ ....... အတား (မိုးကုတ္လီဆူေလး)

ခရစ္ေတာ္ၾသဝါဒ

                                                      သခင္ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ဩဝါဒမ်ား

                                                         The doctrine of Jesus  Christ

၁။ ေယရႈခရစ္ေတာ္၏ အမည္နာမမ်ား။   ( The Name of Jesus Christ. )

က။ ေယရႈ ( Jesus

     ဤအမည္နာမသည္ ဂရိစကားသ႑ာန္အားျဖင့္ ေရးထားေသာ္လည္း မူလစကားလံုး ျဖစ္သည့္ ေဟၿဗဲစကား ေယာရႈ ( ေယာရႈ ၁ း ၁

ေယဇ ၃ း ၁ ) မွာ ေတြ ့ရွိရပါသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ကယ္တင္ရန္ (to save  )ျဖစ္ၿပီး ခရစ္ေတာ္သည္ ကယ္တင္ရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းရည္ညြန္း

ျပလ်က္ရွိသည္။ ( မႆဲ ၁ း ၂၁ )

ခ။ ခရစ္ေတာ္ ( Christ )

    ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၌ ေမရွိယ (messiah) ဟူေသာ အမည္နာမသည္  ဓမၼသစ္က်မ္း၌ ခရစ္ေတာ္ (Christ ) ဟူ၍ ေတြ ့ရွိရေပသည္။အဓိပၸါယ္

မွာ ဘိသိက္ေပးျခင္းခံရသူ  ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဓမၼေဟာင္းက်မ္း၌ ေတြ ့ရသည့္ အတိုင္း ပေရာဖက္မ်ား ( ၃ရာ ၁၉ း ၁၆ ) ယဇ္ပေရာဟိတ္မ်ား(ထြ

၂၉ း ၇ ) ရွင္ဘုရင္မ်ား ( ၁ရာ ၁၀ း၁) တို ့ကို ဆီအားျဖင့္ ေလာင္းလွ်က္ ဘိသိက္ေပးခဲ့ၾကရပါသည္.။ ထိုနည္းတူစြာ ခရစ္ေတာ္သည္လည္း ပ

ေရာဖက္ အရာ ၊ ယဇ္ပေရာဟိတ္အရာ၊ ရွင္ဘုရင္အရာမ်ား၌ သန္ ့ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ဘိသိက္ေပးျခင္းကို ခံရပါသည္။

ဂ။ လူသား ( son of man )

    ခရစ္ေတာ္သည္ လူ ့ဇာတိကို ခံယူလ်က္ လူသားျဖစ္လာရျခင္းကို ေဖာ္က်ဴးေသာ အမည္နာမျဖစ္သည္။ ဦးစြာ( ဒံ ၇ း ၁၃ ) ၌ ေတြ ့ရွိရပါ

သည္။အျခားက်မ္းပိုဒ္မ်ား၌လည္း ေတြ ့ရွိရပါသည္။ ( မႆဲ၁၆ း ၂၇ ။၂၆ း ၆၄  လု ၂၁ း ၂၇ )

ဃ။ သားေတာ္ ( son of God)

     ဘုရားသခင္၏ သားေတာ္ဟု ေခၚေဝၚ သမုတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း က်မ္းစာထဲမွ ေလ့လာေတြ ့ရွိရပါသည္။သခင္ေယရႈသည္ ေရႏွစ္ျခင္းမဂၤလာ

ခံယူစဥ္တြင္။ ေကာင္းကင္မွ အသံသည္ “သင္ကားငါ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးရာ ငါ၏ခ်စ္သားေပတည္။ဟု ေခၚဆိုျခင္းခံရပါသည္။ မာကု ၁ း ၁၁ )

၎အျပင္ ရွင္ေပတရု (မႆဲ၁၆ း ၁၆ ) တပ္မွဴး ( မာကု ၁၅ း ၃၉) ႏွင့္ နတ္ဆိုးမ်ားက ဤအမည္နာမအားျဖင့္ ေခၚဆိုလ်က္ အသိအမွတ္ျပဳ

ၾကပါသည္။  

င။ ကိုယ္ေတာ္ ( Lord )

        ေယရႈခရစ္သည္ အရွင္ သခင္ျဖစ္ေတာ္ မူေၾကာင္းညြန္ျပထားသည္။ အခ်ဳိ ့က်မ္းပိုဒ္မ်ား၌ အသင္းေတာ္ကို ပိုင္ဆိုင္ေသာသူ အုပ္စိုးေသာ

သူ ဟူ၍ ေခၚဆိုတင္စားထားပါသည္။ ( ေရာ ၁ း ၇၊ ဧဖက္ ၁ း ၁၇ )အခ်ဳိ ့ကလည္း ဘုရားသခင္ ၏ေနရာ၌ တင္စားေခၚေဝၚေၾကာင္းကိုလည္း

ေတြ ့ရွိရပါသည္။ ( ၁ေကာ ၇ း ၃၄ ၊ ဖိ ၄း ၄-၅)

                                

                                                                      ( ၁)